Rozważania do Litanii do Serca Jezusowego.

15. Serce Jezusa, w którym mieszka cała pełnia Bóstwa

Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać.

Jeżeli kocham Jezusa i zachowuję Jego przykazania, stanę się mieszkaniem samego Boga. Nagroda tak wielka, że przechodzi wszelkie moje oczekiwania.
Serce me stanie się mieszkaniem Boga. To znaczy, że w sercu mym zamieszka pokój Boży, szczęście Boże. światło Boże i mądrość Boża, która daje mi zrozumienie, jak mały jest świat, a jak wielki Bóg, jak krótka doczesność, jak bezgraniczna wieczność, jak małe są krzyżyki tego życia, a jak niepojęte szczęście nieba. Serce, w którym mieszka Bóg, nie upada, gdy krzyż przytłacza. Żyje życiem Bożym i jest szczęśliwe w Bogu.

Panie mój i Boże, przyjdź, weź serce moje w swe posiadanie i zamieszkaj w nim na zawsze!

16. Serce Jezusa, w którym sobie Ojciec bardzo upodobał

Jak piękne jest życie, które może być - a to ode mnie zależy - jednym, nieprzerwanym łańcuchem aktów miłości ku dobremu Jezusowi.

Bierzcie i jedzcie - jedzcie me siły, bo są do waszej dyspozycji, chcę wam służyć nimi. Bierzcie i jedzcie moje zdolności, jeśli wam mogą być użyteczne. Bierzcie i jedzcie me serce, niech swą miłością rozgrzewa i rozjaśnia życie wasze. Bierzcie i jedzcie mój czas, niech będzie do waszej dyspozycji. Weźcie mnie, choćby to było dla mnie ciężkie.

Jezu mój, naucz mnie kochać innych tak, jak Ty mnie kochasz.

17. Serce Jezusa, z którego pełni wszyscyśmy otrzymali

Serce Jezusa pełnią łask wszelkich, samą świętością. To Serce, przebite włócznią - dla nas szeroko otwarte, jak gdyby chciało nas zaprosić, byśmy przybyli i czerpali z pełni Jego łask. Boskie Serce
pragnie dać mi ich jak najwięcej. Cieszy się, gdy przychodzę, by czerpać siły dla mojej duszy.

Potrzeba mi łask do zbawienia, ale nie mogę się skarżyć, gdyż Serce Jezusa jest dla mnie otwarte. Ode mnie zależy, czy pójdę czerpać z tego źródła, czy je ominę. Chcę się modlić, modlić się z ufnością, zawsze ufać. Serce Jezusa na pewno wysłucha.

18. Serce Jezusa, odwieczne upragnienie świata

Serce Jezusa, króluj w mojej duszy. Muszę mieć w życiu cel, do którego mogę nieustannie dążyć ze świadomością, że jest on trwały, stały i niezachwiany. Jakikolwiek cel ziemski obiorę sobie w życiu, wszystko to marność nad marnościami, bo wszystko na ziemi przeminie. Ale gdy mam na celu przypodobanie się Tobie, dążenie do tego, byś Ty, Boskie Serce, było mą jedyną miłością, wtedy ten cel dodaje sił do walki, do poświęcenia, do wielkich, największych wysiłków.

Cel Boski nadaje memu życiu, moim pracom wartość Boska. Serce lezusa, Tyś jedynym moim celem.

19. Serce Jezusa, cierpliwe i wielkiego miłosierdzia

Serce Jezusa, cierpliwe i pełne miłosierdzia dla nas, chce być nam przykładem, jacy powinniśmy być względem bliźnich.

Ledwie obiecam poprawę, znów wpadam w swoje niedoskonałości, a Ty czekasz i przebaczasz, i wciąż się nade mną litujesz, A ja? Nie mogę zrozumieć, że inni nie od razu się poprawiają, zmieniają. Ile we mnie niewyrozumiałoścr dla nich, ileż ostrości. Jeżeli Boskie Serce, które najlepiej zna ludzkie serce, uważa, że najlepszym sposobem jest cierpliwość, dobroć, miłosierdzie - dlaczego my tego sposobu się nie trzymamy? Dla siebie go uznajemy - każdy z nas mówi, że dobroć, cierpliwość ze strony innych jest najskuteczniejszym sposobem prowadzącym do poprawy - dlaczego więc względem innych go nie stosujemy?

Jezu, daj mi naśladować Twą cierpliwość, Twe miłosierdzie.

20. Serce Jezusa, hojne dla wszystkich, którzy Cię wzywają

Serce Jezusa, mam ufność w Tobie! jak dobrze jest mieć kogoś, komu można w zupełności zaufać. Ufam, Jezu, że Twoje Serce już mi przebaczyło grzechy przeszłości i tę przeszłość z całą ufnością, rzucam w płomienie miłości Twego Boskiego Serca. Ufam, Jezu, że mi dopomożesz w obecnych moich trudnościach i przeciwno-ściach. Kłopoty, troski, bóle, niepowodzenia -wszystko Tobie powierzam. Ufam, że zaopiekujesz się mą przyszłością, tak doczesną, jak i wieczną.

Zawsze chcę wołać radośnie: Serce Jezusa, mam ufność w Tobie!

21. Serce Jezusa, źródło życia i świętości

Cel mój, cel życia - to świętość, to osiągnięcie prawdziwego życia, życia Boga we mnie. Jednak nie jest łatwo dojść do prawdziwego życia - do tego, by Chrystus żył we mnie. Do kogóż mam się udać o pomoc w moim dążeniu do życia Bożego? Udam się do Serca Pana mojego i tam znajdę pomoc w każdej potrzebie. Ale najwięcej mogę liczyć na pomoc Boża., gdy chodzi o dążenie do świętości, bo jak mówi Apostoł: wolą Bożą jest wasze uświęcenie. Byleby do Boskiego Serca wiernie, wytrwale się udawać, bezustannie Je prosić, uczyć się od cichego, pokornego, posłusznego Jezusa.

Chcę, byś Ty, Jezu, żył w duszy mojej; nie ja, ale Ty, Panie!

22. Serce Jezusa, przebłaganie za grzechy nasze

Widzę Twoje Serce, przebite włócznia., skrwawione, z szeroka raną, która mi mówi: Oto przebłaganie za grzechy twoje! Nie upadaj na duchu. Choćby grzechy twoje były czerwone jak szkarłat, we krwi Serca mego staną się białe jak śnieg, tylko ufaj i uciekaj się do Mnie po przebaczenie!

Jezu, jakże mam Tobie dziękować? Wdzięczność moją okażę Ci, Jezu Ukrzyżowany, żalem - żalem wielkim, żalem doskonałym. Chcę, klęcząc u stóp Twoich, żałować za moje grzechy, a przy tym ufać, wołając: Ojcze Przedwieczny, przez to Serce Przenajświętsze błagam: odpuść, daruj!

23. Serce Jezusa, zelżywością napełnione

Serce Jezusa, z miłości ku nam włócznią przebite i godne wszelkiej chwaty! Gdy zwracam wzrok mój ku Kalwarii, widzę to Serce zelżywościami nasycone. Styszę naukę, która z wysokości krzyża Jezus mi daje już nie słowem, ale czynem: Uczcie się ode Mnie, bom cichy i serca pokornego. Boskie Serce, chcesz wstąpić do najgłębszej przepaści pokory; chcesz być nasycone poniżeniem, wzgardą, zelżywościami, by nauczyć mnie, że do nieba nie idzie się drogą chwały, uznania u ludzi, wywyższenia.

Panie, z miłości ku Tobie chcę dążyć do pokory, chcę trwać w przekonaniu, że wszyscy są dla mnie za dobrzy i że nic mi się nie należy.

24. Serce Jezusa, dla nieprawości naszych starte

Dla grzechów moich! Starte - to jest wyniszczone, prawie unicestwione, l to dla mnie! Chcę pamiętać o tym, coś dla mnie uczynił, dobry Jezu, i chcę z miłości ku Tobie opierać się moim zachciankom, moim upodobaniom, mojej próżności, chęci zwracania uwagi, mojej ambicji, memu lenistwu... To znaczy nieustannie ćwiczyć się w drobnych umartwieniach, które zdrowiu nie szkodzą, a jednak trzymają człowieka w karbach i wyrabiają wole.

Czy myśl o Twym Sercu, startym dla moich grzechów, nie zachęci mnie do czynu miłości? Jezus tyle za mnie cierpiał, a ja dla Niego nic nie chcę uczynić?

25. Serce Jezusa, aż do śmierci posłuszne

Posłuszeństwo - to wyrzeczenie się zupełne swej woli, to rzecz niełatwa, to ofiara z samego siebie. Bywają chwile w życiu, gdy posłuszeństwo jest dla nas łatwe, miłe, bywają i chwile, gdy ono ciąży, gdy wola musi się łamać, by nagiąć się do woli innych. Wtedy przypominajmy sobie Serce Jezusa, które jest posłuszne aż do śmierci.

Jezus życie oddaje dla posłuszeństwa, a ja - czy nie mogę dla Jezusa złamać swej woli?

26. Serce Jezusa, włócznią przebite

Wpatruję się w Serce mojego Jezusa, włócznią przebite. Odtąd już na zawsze będzie dla nas otwarte. Serce to staje się bezpiecznym schronieniem dla serc szukających Boga i zbawienia. Świat ciągnie biedna duszę do siebie. Gdzie się schroni? Oto Serce Jezusa jest dla niej otwarte, więc już skarżyć się nie może, że jest bezdomna. Wróbel ma swe gniazdo, gołębica swą jamę skalna., a ona - Boskie Serce Jezusa, do którego może zawsze się uciekać, chronić, przebywać w Nim w cichości, daleko od świata, tak jak dziecko na łonie matki.
Czy staram się trwać w Twym Boskim Sercu, mój Jezu, i z ufnością dziecięcą, spokojnie tam spoczywać?

Jezus ma o mnie staranie... Ciebie chcę, tylko Ciebie, ]ezu!

27. Serce Jezusa, źródło wszelkiej pociechy

Serce ludzkie potrzebuje choć trochę pociechy i uspokojenia. A dokąd się ma zwrócić? Do świata, do ludzi? Świat nas oszukuje, ludzie dziś są, jutro ich nie będzie. Gdzie znajdę pociechę, która mnie nigdy nie zawiedzie? W Sercu Twoim, Jezu. Wiem, że tam jest źródło wszelkiej pociechy, tylko że nie zawsze do tego źródła się udaję. Szukm pociechy wszędzie, tylko nie tam, gdzie szukać jej się powinno.

Jezu, w Tobie chcę szukać pociechy, radości, szczęścia. Ty sam jesteś wszystkim, a wszystko inne - niczym.

28. Serce Jezusa, życie i zmartwychwstanie nasze

Jeśli do Boskiego Serca garnąć się będziemy, zawsze, nawet w najciemniejszych chwilach naszego życia przyświecać nam będzie jasny promyk radości. Ale musimy mieć przeświadczenie, że Ono jest naszym życiem i zmartwychwstaniem. Żyjąc w Boskim Sercu, w Nim mając swe schronienie i miejsce naszego spoczynku, razem z Nim i w Nim znajdziemy życie, i to nie życie krótkotrwałe, ale wieczne. Żyjąc z Jezusem, zapewniamy sobie zmartwychwstanie, bo Serce Boskie tchnie w nas tchnienie wieczności, nie dozwoli zginąć na wieki nawet i ciału, które tyle razy karmiło Ciałem i Krwią swoja.. Czy nie jest pociechą w każdym strapieniu myśl, że zło przeminie, a życie w Sercu Jezusowym zamieni się wkrótce w życie wiecznej miłości i szczęścia? Że cierpienia tego ciała skończą, się kiedyś i zmartwychwstanie ono w chwale?

Przez Serce Jezusowe chcę dążyć do życia, do zmartwychwstania.

29. Serce Jezusa, pokoju i pojednanie nasze

Ojcze, mimo moich grzechów i nieprawości nie potrzebuję stronić od Ciebie ze strachem, bo Serce Jezusa jest dla mnie otwarte. Ty, Jezu, przyjmujesz mnie i słyszę słowa do mnie wypowiedziane: Pokój z tobą. Wiem, czuję, że Twoje Serce, pełne miłości, zawsze jest gotowe przebaczyć, darować i pojednać moja. grzeszną duszę z Ojcem niebieskim.

Podstawa, pokoju duszy jest żal za grzechy i ufność bez granic w miłosierdzie Boskiego Serca. Jakże nie żałować za grzechy, za przewinienia, gdy każde z nich jest dowodem braku miłości, a przez to raną zadana Boskiemu Sercu? A ja, Jezu, tak bardzo chcę Ciebie kochać!

Jakże nie mam ufać bez granic, gdy to Serce jest samą dobrocią i jednego pragnie - darować mi grzechy, przebaczyć, pojednać mnie z Ojcem niebieskim...