 Wysłany:
Śro 15:21, 17 Wrz 2008 Temat postu: |
||
Czytam tę modlitwę już któryś raz i jestem w ogromnym zachwycie jej piękna i głębi. I tak sobie myślę, że napewno nie chodzi tu o jakieś obłąkanie autentyczne czyli chorobę psychiki, ale o zatracenie się w jakimś grzechu, być może grzechu nieczystym, bo na początku czytamy:
Poprostu czytajcie! |
| Wysłany:
Śro 12:19, 17 Wrz 2008 Temat postu: Modlitwa o nawrócenie ukochanej obłąkanej osoby |
| Modlitwa o nawrócenie ukochanej obłąkanej osoby
O Boże! który nam rozkazujesz miłować się wzajemnie: u stóp Twoich błagam Cię za nieszczęśliwym, z którym mnie łączy węzeł najtkliwszych uczuć. Namiętność uwiodła go na drogę obłąkania. O Boże! zginie pewno, jeśli go nie poprowadzisz za rękę, jeśli go nie odwrócisz od zguby, i jeżeli Twojego serca nie rozczuli, opłakany stan jego. Ach! zmiłujże się nad nędznym stworzeniem swoim! Nie pozwalaj mu rzucać się w przepaść zatracenia. Wszakże i za niego, o Zbawicielu najświętszy modliłeś się, cierpiałeś i krew swoje przelałeś! Wyzuty z wiary, przez swój błąd zapewne, już Cię więcej nie zna! Pokaż mu się znowu raz jeszcze, oświeć go, bo siedzi w ciemnościach i w cieniu śmierci, a skieruj kroki jego na drogę pokoju! Jezu obróć oczy swoje na tę duszę, dla mnie tak drogą, a zaspokoisz moje pragnienie. Jakże mógłbyś patrzeć obojętnym okiem na tak wielką nędzę? Syn nieszczęśliwy, któremu Twoja miłość utorowała drogę do Nieba, puścił się bezdrożami i manowcami, wiodącymi w przepaść zatracenia Zmarnował okup tak drogi! Oto! w tej chwili już , już stoi nad samą przepaścią! Przez miłosierdzie Twoje, podaj mu rękę, zatrzymaj go: jeden krok uczyni, a już po nim będzie! Przez zasługi okrutnej męki Twojej, przez krzyżową śmierć Twoje, odpuść mu, odpuść Panie! nie odrzucaj pokornej prośby mojej. Ach! któż mi doda wyrazów, abym poruszył miłosierdzie Twoje! Na same tylko łzy i jęki zdobyć się mogę. Cóż więc uczynię, czyż pozostanę daremnie u nóg Twoich w morzu łez brodzący? Ach nie! o Panie! mam nadzieję, że wysłuchasz modlitwy mojej. Wszakże gdyś płakał nad ludźmi, Ojciec Twój niebieski wysłuchał prośby Twoje; przeto i ja ufam, że w mojej nadziei zawiedziony nie będę. Biedna owieczka opuściła owczarnię i zabłąkała się w pustyni. Ach najlepszy Pasterzu! poszukaj jej, poszukaj łaską i miłosierdziem Twoim i przyłącz do swej trzody. Amen. (z modlitewnika z 1853 r.) |