 Wysłany:
Czw 10:30, 07 Sty 2016 Temat postu: |
| W tradycyjnym kalendarzu liturgicznym święto Świętej Rodziny obchodzimy w pierwszą niedzielę po Objawieniu Pańskim - w tym roku 10 stycznia 2016 r.
Wzorem rodziny chrześcijańskiej jest Rodzina z Nazaretu, w której wyrósł i wychował się Jezus. W ubogim domu, w zwyczajnych warunkach, rozwijało się najszczęśliwsze życie rodzinne, oparte na prawie Bożym. Antyfona na wejście i graduał wyśpiewują szczęście przenikające dom nazaretański. W lekcji św. Paweł poucza nas o cnotach, które są warunkiem szczęścia domowego. W ewangelii dostrzegamy troskę Maryi i Józefa o Dziecię Jezus i posłuszeństwo Syna Bożego wobec ziemskich rodziców. Przy ofiarowaniu uświadamiamy sobie, że rodzina chrześcijańska winna wychowywać swe dzieci dla Boga. W modlitwach dzisiejszej Mszy upraszamy dla wszystkich naszych rodzin umiejętność naśladowania świętej Rodziny. (Mszał Rzymski w opracowaniu benedyktynów tynieckich, Poznań 1963). http://www.liturgia.bydgoszcz.pl/news/niedziela-swietej-rodziny-2015/ |
| Wysłany:
Nie 20:12, 08 Sty 2012 Temat postu: Obraz Najświętszej Rodziny - rozważania |
| "Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym" (Łk 2, 41-42).
Miły obraz najświętszej Rodziny. Mąż, żona i dziecko tworzą jedną całość. Trzymają się razem w służbie Bogu i w wierności Kościołowi, A byli takimi nie od wczoraj lub od dzisiaj, ale od lat: "chodzili co roku na Święto". Trzymają się razem w zgodzie i miłości. Kiedy mianowicie 12-letni Jezus na wyższy rozkaz pozostał w świątyni, nie tylko żadnej kłótni ani wzajemnych wyrzutów nie było między rodzicami, ani wobec Jezusa, ale załagodzono wszystko spokojnie. Trzymają się razem w pracy i sprawach domowych: Józef przy ciesielce, Maryja w kuchence i ogródku, a Jezus obojgu pomaga. Pożycie w cichym domku nazaretańskim było dla św. Rodziny, mimo ubóstwa, rajem na ziemi, gdzie rajski nastrój zadowolenia wszystko upiększał i uszlachetniał. Czyż nie ujmie cię za serce ten obraz? Czy sam jesteś, czy otacza cię rodzina, jakkolwiek jest, zaczerpnij jednak coś z tego ducha służby bożej i wierności Kościołowi, z tej miłości i zgody, pracowitości, zadowolenia i tego ducha rodzinnego Nazaretu. Tak, tego ducha rodzinnego. Lecz niestety, jakże łatwo mężczyzna, ojciec, daje się odstraszyć od ogniska domowego jakimś płaskim dowcipem czy szyderstwem w piśmie, w. książce lub w kinie i zamienia dom na restaurację lub karczmę. A on powinien być w pierwszej linii duchowym chlebodawcą swej rodziny, chociażby przez to zmniejszyła się znacznie liczba klubów i związków. Miłość ojcowska, ojcowska zapobiegliwość i rodzicielskie błogosławieństwo potrafią nawet szczupłe, wynajęte mieszkanie zamienić w dom rodzinny i w sercach dzieci rozbudzić poczucie ogniska domowego. Pracuj nad tym, a otworzy się i dla ciebie niebo zadowolenia, mimo wszystkich ludzkich i ziemskich braków i niedostatków. Trzymaj się z dala od wszelkich stronnictw, które zrodziło niezadowolenie i tylko z niezadowolenia innych żyją. Wiele, by nie powiedzieć wszystko, zależy od tego, czy możesz całą duszą śpiewać i otwarcie powiedzieć: "Przyjacielu, niech się co chce dzieje, ja jestem zadowolony. Pod swoim dachem żyję sobie cicho, ale szczęśliwie. Niejeden ma wszystko, czego zapragnie jego dusza, a jednak ja jestem zadowolony i to znów więcej znaczy od złota!" Z Rozmyślań z Bogiem dla świeckich za msza net |