''Ja jestem dobrym pasterzem'' (J 10, 11) -- rozważania

"Onego czasu rzekł Jezus do faryzeuszów: Ja jestem dobrym pasterzem" (J 10, 11).

Obraz dobrego pasterza należy bezsprzecznie do najmilszych. Jezus, dobry Pasterz. Dzieci ludzkości to jego owieczki, o których powiada: "Nikt nie wyrwie ich z mojej ręki" [J 10, 28]. Pomocnikami jego w pracy pasterskiej są apostołowie i ich następcy w kapłaństwie. Ty także jesteś jego pomocnikiem. Ty jako ojciec rodziny, jako matka, nauczyciel lub nauczycielka. Całkiem zaś szczególnie jesteś nim dziś jako apostoł świecki!

Ty sam dobrze wiesz o tym, że kapłani nie potrafią już podołać pracy na wszystkich polach, w kościele, w szkole, przy łożu chorego, na zebraniach itd. Stąd nawoływania Ojca św. i biskupów do apostolstwa świeckich. Potrzebuje apostoła świeckiego prasa, by kościelne, niedzielne i misyjne pisma znalazły się w rękach wszystkich. Apostoła świeckiego potrzebuje opieka nad biednymi; na ich współpracę czekają konferencje św. Wincentego a Paulo, czekają stowarzyszenia św. Elżbiety, czekają domy ubogich, szpitale i charytatywne zakłady. Apostoł świecki potrzebny jest także w duszpasterstwie; któż bowiem uda się do najbardziej zagrożonych i uprzedzonych, kto zachęci ich misje? Apostoła świeckiego potrzebuje dom boży, by z miłości ku Jezusowi przystroił go i zaopatrzył w szaty liturgiczne. Apostoł świecki potrzebny jest przy wyborach, by sprowadził opieszałych i zachęcił do katolickiego głosowania. Apostoł świecki potrzebny w sprawie mody, by słowem i przykładem przeciwdziałał przesadnej swobodzie w strojach.

Za wzór może tu posłużyć ogłoszony patronem akcji katolickiej św. Franciszek z Asyżu. Mimo, że nie był kapłanem potrafił głęboko odnowić współczesny sobie świat. W jaki sposób? Czynił wszystko dla Chrystusa. Czynił wszystko bezinteresownie i z głęboką miłością bliźniego. Podejmował ofiarę za ofiarą, nawet ofiarę chętnego znoszenia niewdzięczności! Oto przecudny wzór dla apostolstwa świeckich! Czynił wszystko w ścisłej łączności z papieżem, biskupami i kapłanami.

Nie daj sobie dłużej tego powtarzać. Bądź i ty w apostolstwie świeckich dobrym pasterzem dla wielu. Lecz bądź nim cicho, nienatrętnie. Niech ci wystarcza, że jest to praca pasterska w służbie Najwyższego, przy boku dobrego Pasterza, a na pożytek owieczek Jezusa Chrystusa. Twoja zasada niech brzmi: "Po to właśnie się trudzę walcząc Jego [Chrystusa] mocą, która potężnie działa we mnie" (Kol 1, 29).

Z Rozmyślań z Bogiem dla świeckich msza.net

"Znam owce moje, a moje Mnie znają" (J 10, 14).

Chrystus uznał nas za swoich przez Chrzest św. A my oddaliśmy mu się przez obietnice złożone po raz pierwszy na Chrzcie św., a potem odnowione przy pierwszej Komunii św. Żebyś czasem nie myślał, że były to tylko do niczego nie obowiązujące ceremonie. Zasięgnij zdania u najpoważniejszych przedstawicieli Kościoła. Św. Ambroży nazywa obietnice złożone przy Chrzcie św. przyrzeczeniem. A każde przyrzeczenie zobowiązuje. Św. Jan Chryzostom nazywa je umową z Bogiem. A każda umowa obowiązuje. Św. Grzegorz z Nazjanzu nazywa je przymierzem z Bogiem. Lecz przymierze pociąga za sobą obowiązki. Św. Augustyn pisze nawet: "Śluby złożone na Chrzcie św., te święte przyrzeczenia nie są zwykłymi ślubami, lecz przeciwnie - nienaruszalnymi. Bo gdy od wszystkich innych ślubów można uzyskać zwolnienie, tych nikt, żadna potęga ani niebieska ani ziemska nie może rozwiązać". Takie zdanie miały pierwsze wieki chrześcijaństwa o tej sprawie, nad którą dziś z lekkim sercem zwykło się przechodzić do porządku dziennego.

Co więcej! Ci sami święci Ojcowie zwracają uwagę na fatalne skutki, które ściągają na siebie ci, co igrają sobie z przyrzeczeniami złożonymi na Chrzcie św. Św. Grzegorz z Nazjanzu woła: "Pamiętaj, że kiedyś surową musisz zdać sprawę ze związku, w jaki wszedłeś z Bogiem na Chrzcie św. i według twego przyrzeczenia albo będziesz usprawiedliwiony, albo jako krzywoprzysięzca będziesz potępiony". U św. Efrema czytamy: "Ci chrześcijanie, którzy nie dochowali wiernie przyrzeczeń złożonych na Chrzcie św., usłyszą z ust Chrystusa na sądzie szczegółowym i ostatecznym te straszne słowa: +Sługo niedobry, z ust własnych sądzę cię, z twoich przyrzeczeń, któreś mi złożył tak uroczyście, lecz zarazem tak podle je zdeptał!+"

Przypomnij sobie raz jeszcze zobowiązania, jakie wkładają na cię śluby chrzestne. Może niejedno trzeba ci będzie opłakać gorzkimi łzami. Odnów je z całego serca i z głębokim zrozumieniem: "Chcę na zawsze dochować niewzruszenie moich zobowiązań chrzestnych". Uczyń nowe postanowienia. "Wszyscy bowiem dzięki tej wierze jesteście synami Bożymi - w Chrystusie Jezusie. Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa" (Ga 3, 26.27).

Z Rozmyślań z Bogiem dla świeckich msza net

"Znam owce moje, a moje Mnie znają" (J 10, 14).

Dobry Pasterz poznaje swoich po Chrzcie św. i wierności w dochowywaniu ślubów złożonych na Chrzcie św. Zastanów się choć raz nad treścią tych świętych ślubów.

Ongiś gdy przyniesiono cię do chrzcielnicy, a potem przy pierwszej Komunii św. stawiał ci kapłan uroczyście poważne pytania: "Wyrzekasz się złego ducha?" Odpowiedź brzmiała: "Wyrzekam!" A potem pytano cię: "I wszelkiej pychy jego?" - "Wyrzekam!" I znowu: "I wszystkich spraw jego?" - "Wyrzekam!"

Jasne więc, że między Bogiem i szatanem nigdy i nigdzie nie może być jakiegoś kompromisu. A jeżeli przez Chrzest św. opowiedziałeś się za Bogiem, to najsłuszniej może Pan powiedzieć: "Nikt nie może dwom panom służyć" (Mt 6, 24). Tym samym wyrzekłeś się jakiejkolwiek przyjaźni z szatanem, obiecałeś odrzucić jego pokusę i przeciwstawiać się jego namowom. Ilekroć zbliża się do ciebie, daj mu z Chrystusem godną odprawę: "Idź precz szatanie! Napisano bowiem: Panu Bogu twemu kłaniać się będziesz, i jemu samemu służyć będziesz" (Mt 4, 10).

Dzięki ślubom złożonym na Chrzcie św. zerwałeś z wszelkim przepychem szatańskim. A więc z przewrotnymi, zwodniczymi przyjemnościami i zaszczytami tego świata, z rozrzutnym zbytkiem w odzieniu i modzie, z rozkosznym dogadzaniem sobie w jedzeniu i piciu. Zwłaszcza, że to wszystko nie da się pogodzić z naśladowaniem Jezusa, "nie miał miejsca, gdzie by głowę mógł oprzeć" (Mt 8, 20).

Dzięki ślubom złożonym na Chrzcie św. wyrzekłeś się wszelkich spraw szatańskich, a więc grzechu, zwłaszcza ciężkiego. Albowiem "kto grzeszy, jest dzieckiem diabła, ponieważ diabeł trwa w grzechu od początku" [1 J 3, 8]. A pierwszymi i najzłośliwszymi jego grzechami były pycha, zazdrość i kłamstwo.

Ty też w swoim czasie uczyniłeś to wyrzeczenie się. Jak dotrzymałeś go? Sądź sam siebie. Zwróć szczególną uwagę na radę Apostoła: "Bądźcie więc poddani Bogu, przeciwstawiajcie się natomiast diabłu, a ucieknie od was" (Jk 4, 7).

Z Rozmyślań z Bogiem dla świeckich msza net

"Znam owce moje, a moje Mnie znają" (J 10, 14).

Zastanów się nad drugą częścią twego ślubowania przy Chrzcie św. Wówczas pytał cię dalej kapłan: "Wierzysz w Boga Ojca...?" I odpowiedziałeś: "Wierzę!" A potem: "Wierzysz w Jezusa Chrystusa? w Ducha Świętego?" I zawsze odpowiadałeś: "Wierzę!" Tu także trzeba zastosować słowa Zbawiciela: "Nie każdy, który Mi mówi: Panie, Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego" (Mt 7, 21). Tylko życie według wiary stanowi o wszystkim, życie według nauki Chrystusa i jego Kościoła. Albowiem "sprawiedliwy z wiary żyć będzie" (Rz 1, 17).

A co mówi rzeczywistość? Czy aż nazbyt często te święte przyrzeczenia nie tracą na wartości? Czy nie kwitnie szatańska pycha w fatalnej lubieżności i rozrzutności? Czego to nie mówi to fascynujące wszystkich słowo "moda"? A co to za moda? Ile pieniędzy składa się w ofierze szatanowi mody? Ile gorzko zapracowanego grosza?
Czy nie kwitną czasem sprawy szatana? Zaprawdę nie za wiele mówi prorok: "Przeklinają, kłamią, mordują i kradną, cudzołożą, popełniają gwałty, a zbrodnia idzie za zbrodnią" (Oz 4, 2).

A co powiedzieć o życiu z wiary? Boże zmiłuj się! Przecież należy to do dobrego tonu krytykować wiarę, Kościół i kapłanów. Należy to do dobrego smaku usuwać z mieszkań i salonów symbole wiary, a więc wizerunki Chrystusa, Matki Najświętszej i Świętych, można je jeszcze tolerować co najwyżej w sypialni. Należy to do szerszego gestu ludzi wykształconych czytać niekatolickie gazety, czasopisma i książki. Należy to do dobrego zwyczaju dać przy wyborach każdemu innemu głos, tylko nie kandydatowi katolickiemu. Należy to do modnych manier trzymać się ostentacyjnie z dala od praktyk religijnych, jak słuchania Mszy św. w niedzielę, nabożeństw, misji i rekolekcji, procesji itd.

A potem oskarża się wiarę, religię, że nie dopisały. Nie religia, ale ludzie nie dopisali. Powiedz sam, czy jest inaczej. I wyciągnij przede wszystkim dla siebie samego praktyczne wnioski. Wnioski z odświeżonej oceny przyrzeczeń złożonych na Chrzcie św. Słuchaj znowu słów z ust Boga samego: "Jeżeliś złożył ślub jakiś Bogu, nie zwlekaj z jego spełnieniem, bo w głupcach nie ma On upodobania. To, coś ślubował, wypełnij!" (Koh 5, 3).

Z Rozmyślań z Bogiem dla świeckich msza net

Inne rozmyślania o Dobrym Pasterzu tu:
(...)
http://www.traditia.fora.pl/pan-jezus,18/ja-jestem-dobrym-pasterzem,2029.html

Dziś 14 kwietnia A.D. 2013 - w tradycyjnym kalendarzu liturgicznym 2. Niedziela po Wielkanocy.

Niedziela dzisiejsza nazywa się często «Niedzielą Dobrego Pasterza». W ciągu czterdziestodniowego pobytu na ziemi, po swoim zmartwychwstaniu, Pan Jezus ukazywał się często Apostołom i mówił z nimi o «Królestwie Bożym», to znaczy o Kościele, który założył. W tych również dniach dał Zbawiciel Kościołowi najwyższego pasterza w osobie św. Piotra i jego następców pozostając niewidzialnym «Pasterzem i strażnikiem dusz». W ewangelii sam Chrystus Pan nazywa siebie Pasterzem, a Kościół swój nazywa owczarnią. Jako owieczki Chrystusowe korzystamy z zasobów tej owczarni. W Komunii świętej nawiązuje się najściślejsza jedność między Chrystusem - Pasterzem i Jego owieczkami (Alleluja, antyfona na komunię).

Łk.24,35; J 10,14

Alleluja, alleluja. Poznali uczniowie Pana Jezusa przy łamaniu chleba. Alleluja.

Jam jest Pasterz dobry. Znam owce swoje i one mnie znają. Alleluja.

J 10,14

Jam jest pasterz dobry, alleluja; znam owce moje i znają mnie moje, alleluja, alleluja.

Ewangelia

J 10:11-16.

Onego czasu: Rzekł Jezus do faryzeuszów: «Jam jest pasterz dobry. Dobry pasterz życie swoje daje za owce swoje. Lecz najemnik i ten, kto nie jest pasterzem, do którego nie należą owce, na widok zbliżającego się wilka porzuca owce i ucieka, a wilk porywa i rozprasza owce. Najemnik zaś ucieka, bo jest najemnikiem i nie troszczy się o owce.

Jam jest pasterz dobry; znam swoje i one mnie znają; jako mnie zna Ojciec, a ja znam Ojca. I życie swoje oddaję za owce moje. I inne owce mam, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i słuchać będą głosu mego, i stanie się jedna owczarnia i jeden pasterz».

(Mszał Rzymski w opracowaniu benedyktynów tynieckich, Poznań 1963).

"Wilk zaś porywa i rozprasza owce" (J 10, 12).

Nie na próżno przestrzega Zbawiciel przed wilkami. Wilczy duch aż nazbyt blisko krąży wokoło nas. Iluż to już nadstawiło głowę temu duchowi! Stoją oni na gruncie światopoglądu socjalistycznego i spodziewają się od niego uszczęśliwienia ludzkości. Nawet mówią o kompromisie między socjalizmem a katolicyzmem! Próżna złuda. Między socjalizmem a katolicyzmem nie można wyobrazić sobie nawet pomostu! Trafnie rozstrzygnął tę kwestię kardynał Bertram. Mieści się tu wszystko:

(...)

http://www.traditia.fora.pl/katechizm-nauka-katolicka,15/kompromis-miedzy-socjalizmem-a-katolicyzmem,6609.html

19 kwietnia A.D. 2015 - w tradycyjnym kalendarzu liturgicznym 2. Niedziela po Wielkanocy.

''Ja jestem dobrym pasterzem, wilk zaś porywa i rozprasza''
(...)
http://www.traditia.fora.pl/katechizm-nauka-katolicka-stare,15/ja-jestem-dobrym-pasterzem-wilk-zas-porywa-i-rozprasza,2029.html