Pewien fragment -- długie włosy

Zastanawiam się nad słowami św. Pawła z 1-go listu do Koryntian, w którym napisał takie oto słowa (1 Kor 11:14):

Cytat:

Czyż sama natura nie poucza nas, że hańbą jest dla mężczyzny nosić długie włosy

Wiemy na podstawie analizy całunu turyńskiego, całunu z Manopello, czy chociażby obrazu "Jezu ufam Tobie", że Chrystus miał długie włosy. Zatem jak należy rozumieć powyższe słowa św. Pawła?

W Piśmie św. znajdziemy wiele tekstów w których zawarty jest przede wszystkim przekaz historyczny, jak i takich, gdzie opisane czy pokazane są po prostu zwyczaje i kultura tamtych czasów. W ówczesnym czasie długie, często nieuporządkowane włosy nosili mężczyźni wyznawcy bóstw pogańskich. Sam list w którym padają słowa, przeznaczony jest dla mieszkańców greckiego miasta - Koryntu. Tak więc św. Paweł najzwyczajniej poucza. Żydzi współcześni Panu Jezusowi nosili przycięte włosy, wyjątek stanowili nazirejczycy - ludzie poświęceni Bogu (księga liczb 6). Nazirejczykiem był np. Samson, Jan Chrzyciel. Jeśli chodzi o nazirejczyków, długie włosy podkreślały potrzebę całkowitego podporządkowania się woli Bożej. A w którym miejscu pisze, że Pan Jezus miał długie włosy? Takie miał jakie należało mieć. Wink

"To przede wszystkim miejcie na uwadze - mówi słusznie święty Piotr - że żadne proroctwo Pisma nie jest dla prywatnego wyjaśnienia" (2 P 1,20).

Dlatego Duch Święty zatroszczył się o to, by byli zawsze w Kościele pasterze i nauczyciele, którzy znają tradycję Kościoła, studiują Biblię i potrafią właściwie odpowiadać i interpretować.

Tak też właśnie myślałem, że w tym fragmencie chodziło o kontekst historyczno-geograficzny. Z tego co ja się orientuję, to m.in. greccy kapłani bożka Dionizosa nosili właśnie długie włosy, więc to być może głównie do nich św. Paweł skierował te słowa.

Długie włosy to były włosy do pasa. Mężczyźni nosili gdzieś tak do ramion - i to się nazywało krótkie.