Królowo pokoju, módl się za nami!

Królowo pokoju, módl się za nami!

To ostatnie wezwanie weszło do Litanii Loretańskiej podczas I Wojny Światowej. Zdawało się wtedy, że nie będzie mieć ona końca i nigdy pokój nie zapanuje między narodami. Wśród krwawych zapasów między ludami, 16 listopada 1915 r. papież Benedykt XV wydał rozporządzenie, by to wezwanie było dodawane do Litanii, "aby chrześcijaństwo przez takie błaganie do Najświętszej Dziewicy mogło znów zakosztować upragnionych owoców pokoju".

Jak zresztą cudnie harmonizuje to wezwanie z całością i jest miłym zakończeniem naszej Litanii! Tak, jak gdyby Kościół raz jeszcze wszystkim wiernym chciał głęboko wpoić: "Idźcie z całą ufnością dusz waszych do Bogarodzicy, gdyż ona niczym was nie odstraszy, ona jest słodką Królową pokoju!" Tak, to piękne wezwanie jest ostatnim apelem do dobrotliwego, matczynego serca Maryi.

To uwielbienie jest też głęboko uzasadnione! Niepokalana nasza Pani zasłużyła na nie, gdyż ona dała nam Tego, którego przepowiada prorok jako "Księcia Pokoju" (Iz 9, 5), - o którym Zachariasz (9, 10) powiada: "pokój ludom obwieści" - którego narodziny posłowie niebiescy oznajmiają tym słodkim: "Na ziemi pokój" (Łk 2, 14), - który sam później powiedział: "Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam" (J 14, 27) - Tego, o którym pisze Apostoł: "On bowiem jest naszym pokojem" (Ef 2, 14).

Maryja jest królową pokoju, ponieważ przez Chrystusa uczyniła pokój między światem obarczonym grzechami, a przedwiecznym Bogiem w niebiesiech.
W niej samej tchnie wszystko pokojem, w niej, Matce wszelkiej dobroci, jak ją z miłością zwykł był nazywać św. Franciszek z Asyżu. I ona jest pośredniczką pokoju!
Idź więc do Królowej pokoju, gdy nie masz pokoju ze sobą samym!
Idź do Królowej pokoju, gdy pokój nie mieszka już w twojej rodzinie!
Idź do Królowej pokoju, by nauczyć się od niej pojednawczego usposobienia!
Idź do Królowej pokoju, by wyjednała pokój w ojczyźnie i między narodami!
Idź do Królowej pokoju, by wyprosiła nam pokój niebieski!
Idź do Królowej pokoju, która woła do ciebie: "Nakłońcie wasze ucho i przyjdźcie do Mnie, posłuchajcie Mnie, a dusza wasza żyć będzie" (Iz 55, 3).