Benedykt XVI o Judaszu Iskariocie

Pouczająca wypowiedź papieża Benedykta XVI z [link widoczny dla zalogowanych]

(...)

W tym kontekście Benedykt XVI nawiązał do wspomnianej przez św. Jana postaci Judasza. Ewangelista czyni doń aluzję, gdy pisze, że Jezus „wiedział, którzy to są, co nie wierzą, i kto miał Go wydać”.

„Również Judasz mógł się wycofać, jak uczynili inni jego uczniowie – mówił dalej Papież. – Więcej nawet; może powinien był sobie pójść, gdyby był uczciwy. Tymczasem pozostał z Jezusem. Pozostał nie ze względu na wiarę, nie ze względu na miłość, ale ze względu na potajemne pragnienie zemsty na Mistrzu. Dlaczego? Ponieważ Judasz poczuł się zdradzony przez Jezusa i dlatego zdecydował, że teraz on ze swej strony Go zdradzi. Judasz należał do stronnictwa zelotów i pragnął mesjasza zwycięzcy, który pokierowałby powstaniem przeciwko Rzymianom. Jezus zawiódł te oczekiwania. Problem w tym, że Judasz sobie nie poszedł, a tym większą jego winą była dwulicowość, która jest znakiem diabła. Dlatego Jezus powiedział do Dwunastu: «Jeden z was jest diabłem». Prośmy Maryję Pannę, by pomogła nam wierzyć w Jezusa jak św. Piotr i być zawsze szczerymi wobec niego i wobec wszystkich”.

Benedykt XVI o Judaszu Iskariocie

18 października 2006

O Judaszu Iskariocie mówił dziś Benedykt XVI podczas audiencji generalnej w Watykanie. Papież zakończył cykl środowych katechez poświęconych Apostołom.

– Nie do nas należy ocenianie gestu Judasza, nie możemy zastępować Boga który jest nieskończenie Miłosierny i sprawiedliwy – mówił w katechezie Benedykt XVI.

Na początku katechezy papież przyznał, że postać Judasza Iskarioty zwykle wzbudza w chrześcijanach uczucia potępienia, przypomniał jednak, że Ewangeliści, podobnie jak Jezus, mówili o nim “jeden z nas”.

“Dlaczego Jezus mu zaufał?” – zastanawiał się Ojciec Święty rozważając tajemnicę wyboru Judasza na Apostoła. – Nie do nas należy ocenianie jego gestu, nie możemy zastępować Boga który jest nieskończenie Miłosierny i sprawiedliwy – mówił Benedykt XVI. Tajemnicą pozostanie także zdrada Judasza. Według Ojca Świętego jest to dla nas przestroga, że pójście za Jezusem nie chroni przed pokusami szatana.

Benedykt XVI porównywał także upadek Piotra i Judasza, wskazując, że Piotr po swoim upadku żałował i odnalazł przebaczenie, zaś żal Judasza przekształcił się w desperację i stał się jego zniszczeniem. – Jezus szanuje naszą wolność. Czeka na naszą gotowość do skruchy i nawrócenia. Jest bogaty w miłosierdzie – przekonywał Benedykt XVI.

Pod koniec katechezy papież wspomniał także o św. Macieju, który został wybrany na miejsce Judasza, dołączając do 11 Apostołów.

Benedykt XVI osobiście odczytał streszczenie katechezy po francusku, angielsku, niemiecku, hiszpańsku i portugalsku oraz pozdrowił pielgrzymów mówiących w tych językach. Zwracając się do pielgrzymów z Polski Papież powiedział: – W tym tygodniu przypada rocznica wyboru na Stolicę Piotrową mojego umiłowanego poprzednika Jana Pawła II. Życzę wam i całemu Kościołowi, by świadectwo życia i bogate nauczanie pasterskie Sługi Bożego owocowało czynami miłości i wiary. Niech Bóg Wam błogosławi!

Była to 69. audiencja ogólna od początku pontyfikatu Benedykta XVI.

[link widoczny dla zalogowanych]

Poniżej link do całek treści katechezy:

[link widoczny dla zalogowanych]

Wypowiedź papieża Franciszka w temacie zdrady Judasza, z kazania o zaślepieniu literą prawa.

Cytat:

(...)
„Boli mnie, gdy czytam ten krótki fragment Ewangelii Mateusza, w którym skruszony Judasz idzie do kapłanów i mówi: «Zgrzeszyłem». I chce oddać im pieniądze. «Co nas to obchodzi? – odpowiadają mu. – To twoja sprawa». Serce zamknięte przed tym biednym, skruszonym człowiekiem, który nie wiedział co robić. «To twoja sprawa». Odszedł i powiesił się. A co oni zrobili, gdy Judasz odszedł i się powiesił? Czy powiedzieli: «Co za biedny człowiek»? Nie! Wzięli srebrniki! «Nie wolno kłaść ich do skarbca świątyni, bo są zapłatą za krew». Reguła taka, taka i taka. Uczeni w prawie!” – powiedział Franciszek.

Kontynuując ten wątek Papież w dalszej części homilii znowu nawiązał do tragicznej postaci Judasza.

„Nie ma dla nich znaczenia życie danej osoby, nieważna jest skrucha Judasza. Ewangelia mówi, że wrócił skruszony. Dla nich znaczenie ma jedynie ich zasada prawna oraz tak liczne słowa i rzeczy, które zbudowali. I to jest twardość ich serc. To jest twardość serca, głupota serca tych ludzi, którzy nie mogąc oprzeć się prawdzie Szczepana idą szukać dowodów, fałszywych świadków, aby go osądzić” – powiedział Ojciec Święty.
(...)
Papież na poniedziałkowej Mszy o zaślepieniu literą prawa

[link widoczny dla zalogowanych]

Judasz - Apostoł

(...)

5. JAKIE ŻYCIE, TAKA ŚMIERĆ

Judasz zakończył swoje życie tragicznie (Mt 27, 3-10). Tuż przed śmiercią uznał swoją winę: opamiętał się, zwrócił trzydzieści srebrników arcykapłanom i starszym i rzekł: Zgrzeszyłem, wydawszy krew niewinną (Mt 27, 3-4). Wydanie krwi niewinnej było synonimem morderstwa. Według Prawa zadośćuczynieniem mogła być jedynie śmierć mordercy, a w razie gdy pozostawał nieuchwytny – złożenie ofiary (por. Rdz 4, 10; 9, 6; Lb 35, 53; Pwt 21, 1nn). W przypadku nawrócenia można było uzyskać Boże przebaczenie (por. Rdz 4, 15; 2 Sm 12, 13-14). Serce Judasza nie zostało całkowicie pogrążone w ciemnościach. Uznaje bowiem własny grzech, próbuje ocalić Jezusa, zwraca otrzymane za zlecenie morderstwa pieniądze (por. Za 11, 13). Wszystko czyste i wielkie, co otrzymał od Jezusa, było nadal zapisane w jego duszy – nie mógł tego zapomnieć (Benedykt XVI).

Judasz nie zyskał jednak miłosierdzia w oczach ludzi. Arcykapłani i uczeni w Piśmie nie byli nawet zainteresowani jego przestępstwem, wydaniem niewinnego człowieka. Najważniejsze były korzyści polityczne, usunięcie niewygodnego proroka. Dlatego na Judaszowe wyznanie winy odpowiedzieli cynicznie: Co nas to obchodzi? To twoja sprawa (Mt 27, 4). Co więcej, bez najmniejszego zażenowania zabrali porzucone przez Judasza srebrniki i zakupili za nie miejsce na cmentarz dla cudzoziemców. W ten sposób, jak sądzili, spełnili pobożny uczynek miłosierdzia. Nieistotne, że pieniądze pochodziły z nieczystych źródeł, były wypłacone w celu popełnienia morderstwa (śmierci Jezusa), a ich kolejnym skutkiem była samobójcza śmierć.

Judasz nie był w stanie opanować ogromnego poczucia winy, nie zniósł też cynizmu faryzeuszy. Wybrał śmierć samobójczą. Według Mateusza powiesił się (Mt 27, 5), z kolei według Piotra spadłszy głową na dół, pękł na pół i wypłynęły wszystkie jego wnętrzności [Dz 1, 18]. Tradycja żydowska klasyfikowała czyn samobójczy jako moralnie zły. Wyjątki stanowiły samobójstwa dokonane w celu zachowania czystości rytualnej, bądź w obronie przed prześladowaniami. Inny wymiar ma samobójstwo Judasza. Jest ono bowiem wyrazem rozpaczy. Tragedia Judasza polega na niemożności uwierzenia w przebaczenie. Jego skrucha zamienia się w rozpacz. Odtąd widzi już tylko siebie samego i swoje ciemności; nie widzi już światła Jezusa, które może rozjaśnić i pokonać również ciemności. W ten sposób ukazuje nam fałszywą odmianę skruchy; skrucha, która utraciła już zdolność nadziei i widzi jedynie własne ciemności jest destruktywna i nie jest autentyczną skruchą. Składnikiem prawdziwej skruchy jest pewność nadziei – pewność, która rodzi się z wiary w większą moc Światła, które w Jezusie stało się ciałem (Benedykt XVI).

Judasz jest postacią kontrowersyjną. Zarówno w życiu jak i po śmierci. Niektórzy próbują go nawet gloryfikować. Już w II wieku gnostycka sekta ofitów czciła jego zasługi dla Bożego planu zbawienia. Bez zdrady Judasza nie doszłoby bowiem do ukrzyżowania Jezusa, a w konsekwencji nie byłoby zmartwychwstania. Podobną rolę przypisuje Judaszowi opublikowana niedawno apokryficzna Ewangelia Judasza z II wieku, w której jest on nawet utożsamiany z „umiłowanym uczniem”. Tym samym tropem podążają niektórzy współcześni publicyści. Dla przeciwwagi posłuchajmy nauczania papieża Benedykta XVI: Pamiętajmy zatem o dwóch rzeczach. Pierwsza: Jezus szanuje naszą wolność. Druga: Jezus oczekuje naszej gotowości do skruchy i nawrócenia; jest bogaty w miłosierdzie i przebaczenie. Kiedy zresztą myślimy o negatywnej roli, jaką odegrał Judasz, musimy włączyć go w wyższe kierowanie wydarzeniami przez Boga. Jego zdrada doprowadziła do skazania na śmierć Jezusa, który przemienił tę straszną mękę w przestrzeń zbawczej miłości i w oddanie się Ojcu (Ga 2, 20; Ef 5, 2.25). Czasownik „zdradzić” jest odmianą greckiego słowa, oznaczającego „wydać”. Czasem jego podmiotem jest wręcz Bóg we własnej osobie: to On z miłości „wydał” Jezusa za nas wszystkich (por. Rz 8, 32). W swym tajemniczym planie zbawienia Bóg wykorzystuje niewybaczalny czyn Judasza jako okazję do całkowitego daru z Syna za odkupienie świata.

(...)

[link widoczny dla zalogowanych]

Jan Paweł II podejmując tajemnicę Judasza i sprawy wiecznego potępienia przyjął: Którzy to będą [potępieni]? Na ten temat Kościół się nigdy nie wypowiadał. Jest to niezgłębiona tajemnica pomiędzy świętością Boga a ludzkim sumieniem. Milczenie Kościoła jest więc w tym miejscu jedynym właściwym stanowiskiem chrześcijanina.1

1. Przekroczyć próg nadziei. Jan Paweł II odpowiada na pytania Vittoria Messoriego, Lublin 1994, s. 140

Podobnie sprawę przedstawia Benedykt XVI. Papież najpierw mówi o tajemnicy wyboru Judasza przez Jezusa, by następnie dodać: Jeszcze bardziej tajemniczy jest jego wieczny los, skoro wiemy, że Judasz „opamiętał się, zwrócił trzydzieści srebrników arcykapłanom i starszym i rzekł: «Zgrzeszyłem, wydawszy krew niewinną»” (Mt 27, 3-4). Wprawdzie oddalił się później, aby pójść się powiesić (por. Mt 27, 5), nie do nas należy wymierzenie jego czynu, zdając się na nieskończenie miłosiernego i sprawiedliwego Boga.2

2. „Benedykt omawiał postać Judasza Iskarioty” (polski przekład papieskiej katechezy podczas audiencji ogólnej 18 października 2006 r.)

Z kolei Papież Franciszek zauważa, że Judasz był zdystansowany w swojej samotności, a ta postawa egoizmu narosła aż do zdrady Jezusa. Dodał, że ten kto kocha, „daje swoje życie jako dar”, natomiast egoista „troszczy się o swoje życie, wzrasta w tym egoizmu i staje się zdrajcą, ale zawsze jest sam”. Ojciec Święty przestrzegł przed postawą egoizmu, która jak się to stało w przypadku Judasza, prowadzi do wyizolowania swojego sumienia a w końcu do zdrady Pana Jezusa.3

3. Eucharystia sprawowana w kaplicy Domu Świętej Marty, 14.05.2013 r.
[link widoczny dla zalogowanych]

Zdaniem św. Jana Pawła II i Benedykta XIV nie ma teologicznych podstaw do tego, aby przesądzać o wiecznym losie Judasza. Nie da się powiedzieć ani że został potępiony, ani że został zbawiony. W tym przypadku przeznaczeniem teologii jest milczenie19.

19. Józef Majewski, Gdzie jest Judasz. Teologiczne spory wokół apostoła zdrajcy, WIĘŹ 2007 nr 2
Józef Majewski - JEZUS JUDASZA
[link widoczny dla zalogowanych]

JUDASZ - kazanie
(...)
[link widoczny dla zalogowanych]

Piotr i Judasz

Arcybiskup Fulton Sheen
(...)
[link widoczny dla zalogowanych]