Samobójstwo czy gwałt, a tradycja Kościoła

Witam!

Mam bardzo ważne pytanie, którego niestety nie mogę zadać księżom; ani tym na internecie gdyż nie dysponują tak wielką ilością czasu, ani tym w kościołach gdyż jest to pytanie abstrakcyjne. Wierzę jednak że znajdują się na tym forum osoby na tyle uczone że są w stanie mi na nie odpowiedzieć. A więc do rzeczy!

Ostatnio wpadła mi w ręce "Historia Kościoła" Euzebiusza z Cezarei i w tejże książce ( Księga 8 rozdział 14 wers 14 i 17) Euzebiusz opisuje dwa przypadki gdzie chrzescijanki popełniają samobójstwo zamiast bycia zgwałconą. W jednym przypadku matka z dwójką córek wrzuca się, bodajże, do morza aby nie dać się shańbić prześladowcom. W tym drugim przypadku chrzescijanka, wiedząc że czekają pod jej domem gwałciele a mąż zdecydował już że ją wyda, prosi go aby mogła na chwilę sie oddalić. Gdy mąż sie godzi, ona zamyka się w swoim pokoju i przebija się sztyletem. W ten sposób umiera. Kobiety te są przez Euzebiusza opisane jako bohaterki i męczennice. Euzebiusz komentuje te zdarzenia tak że odbieram wrażenie że tak wręcz powinno się robić i że grzechem jest dać sie zniesławić. Według jego opisu one wybrały cnotę nad smiercią.

Ja osobiście nie mam problemu z tym co napisal Euzebiusz i sama raczej wolałabym uczynić to co te kobiety niż dać sie grupwo zgwałcić. Gwałt to bowiem najgorsze co może spotkać człowieka. Zarówno kobietę jak i mężćzyznę; nie wspominająć juz nawet o dzieciach. Tutaj jednak napotykamy kilka prblemów:
- Czy jest to zgodne z nauką Kościoła Katolickiego?
- Czy pisma Euzebiusza zaliczają się do tradycji, jeżeli nie, co mówi na ten temat tradycja?
-Czy te kobiety o których mowa w książce i które są opisane w niej jako bohaterki i męczennice Chrystusa poszły faktycznie do Nieba?

Może uważacie że ten problem jest z lekka oderwany od naszej rzeczywistości, ale zupełnie tak nie jest. Z ta rzeczywistością spotykają się na codzień chrzescijanki w muzułmańskich krajach. Niestety grupowe gwałty muzułmanów na niemuzułmankach stały się również rzeczywistością w Zachodniej Europie. Jakoże mieszkam w Norwegii, gdzie ryzyko bycia ofiarą grupowego gwałtu jest bardzo wysokie, zastanawiam się co robić w takiej sytuacji? W wielu przypadkach te gwałty są tak brutalne i sadystyczne ( Muzułmanie odznaczają sie bowiem niezwykłą nienawiścią do kobiet, szczególnie tych białych) że ofiara nie jest juz w stanie po takim czymś żyć. Ostatnie pytanie będzie zatem brzmiało: Jeżeli chrzescijanka wie że zaraz zostanie zgwałcona, a na przykład jest jeszcze dziewica i ze strachu przed tak okropnym ponizeniem popelnia samobójstwo, czy będzie jej to wybaczone?

Yanick napisał:

Witam!

Na wieki wieków. Amen! Witam Panią i odpowiadam katolickim powitaniem, wszak to Forum Tradycji Katolickiej i przy tej okazji, proponuję ciekawe informacje poczytać tu:

Katolickie pozdrowienie
(...)
http://www.traditia.fora.pl/pytania,59/katolickie-pozdrowienie,8917.html

Yanick napisał:

Ostatnio wpadła mi w ręce "Historia Kościoła" Euzebiusza z Cezarei (...)

Odniosę się do spraw, które Pani tu porusza, ale ... proszę się uzbroić w troszkę cierpliwości, gdyż bardzo ograniczony mam teraz czas przez te kolejne trzy dni. A póki co, to proponuję poczytać, (ci co nie znają) kto to był, kiedy żył, etc ... Euzebiusz z Cezarei - krótką katechezę Benedykta XVI z Audiencji generalnej, 13 czerwca 2007:

Benedykt XVI
Euzebiusz z Cezarei
Audiencja generalna, 13 czerwca 2007

(...)

[link widoczny dla zalogowanych]

Yanick napisał:

(...) Mam bardzo ważne pytanie, którego niestety nie mogę zadać księżom; ani tym na internecie gdyż nie dysponują tak wielką ilością czasu, ani tym w kościołach gdyż jest to pytanie abstrakcyjne. (...) A więc do rzeczy!

Pytanie Pani wcale nie jest abstrakcyjne i jak najbardziej księża powinni na nie odpowiedzieć.

Yanick napisał:

Ostatnio wpadła mi w ręce "Historia Kościoła" Euzebiusza z Cezarei i w tejże książce ( Księga 8 rozdział 14 wers 14 i 17) Euzebiusz opisuje dwa przypadki gdzie chrzescijanki popełniają samobójstwo zamiast bycia zgwałconą. W jednym przypadku matka z dwójką córek wrzuca się, bodajże, do morza aby nie dać się shańbić prześladowcom. W tym drugim przypadku chrzescijanka, wiedząc że czekają pod jej domem gwałciele a mąż zdecydował już że ją wyda, prosi go aby mogła na chwilę sie oddalić. Gdy mąż sie godzi, ona zamyka się w swoim pokoju i przebija się sztyletem. W ten sposób umiera. Kobiety te są przez Euzebiusza opisane jako bohaterki i męczennice. Euzebiusz komentuje te zdarzenia tak że odbieram wrażenie że tak wręcz powinno się robić i że grzechem jest dać sie zniesławić. Według jego opisu one wybrały cnotę nad smiercią.

Trudna kwestia. Wydaje mi się, że w podobnym zagrożeniu nie może być mowy o ciężkim grzechu, ale męczeństwem bym tego nie nazwała. Targnięcie się na swoje życie jest ciężkim przewinieniem, chociaż – jak w każdym innym grzechu – mogą zaistnieć czynniki zmniejszające stopień winy - tak i w tych może być. Wziąć np. [link widoczny dla zalogowanych], to ogłoszono dekret o męczeństwie, ale tu całkiem inna inność , tu carski żołnierz uprowadził ją przemocą i bestialsko zamordował, gdy broniła się pragnąc zachować dziewictwo.
Tak samo Maria Goretti, sprawca zadał jej 14 ran nożem na ciele, bo broniła dziewictwa, czystości.

Ale tamte przypadki, o których Pani pisze, na pewno to szlachetne pobudki broniąc czystości przed pohańbieniem, ale one wiedziały o tym i same dokonały odebrania sobie życia, to już tylko Pan Bóg to osądza, znał intencje, czasy, etc ... ale jak pisałam, trudno nazwać to męczeństwem.

Yanick napisał:

Ja osobiście nie mam problemu z tym co napisal Euzebiusz i sama raczej wolałabym uczynić to co te kobiety niż dać sie grupwo zgwałcić. Gwałt to bowiem najgorsze co może spotkać człowieka. Zarówno kobietę jak i mężćzyznę; nie wspominająć juz nawet o dzieciach.

Pełna zgoda, gwałt jest strasznym czynem, kogo by nie dotyczył. Nie tak dawno 2-3 lata wstecz przewijała się taka dyskusja w prasie, w Internecie odnośnie aborcji dzieci, które poczęły się w przypadku gwałtu i Prymas Kanady kard. Marc Ouellet zapytany o nauczanie Kościoła dot. aborcji w przypadku gwałtu odpowiedział: – Dziecko nie ponosi winy za to, w jaki sposób zostało poczęte. Winę ponosi agresor. Dziecko jest kolejną jego ofiarą. Hierarcha zaznaczył, że doskonale zdaje sobie sprawę z traumy, jaką przeżywa zgwałcona kobieta. Jednak musi ona mieć poszanowanie dla życia, które zostało w wyniku tego okropnego czynu poczęte.

Strasznie został za to zaatakowany. Pisałam o tym w temacie tu: (4 wpis od góry)
(...)
http://www.traditia.fora.pl/pytania,59/czy-osoba-ktora-umiera-w-grzechu-ciezkim,4149.html

Yanick napisał:

Tutaj jednak napotykamy kilka prblemów:
- Czy jest to zgodne z nauką Kościoła Katolickiego?
- Czy pisma Euzebiusza zaliczają się do tradycji, jeżeli nie, co mówi na ten temat tradycja?
-Czy te kobiety o których mowa w książce i które są opisane w niej jako bohaterki i męczennice Chrystusa poszły faktycznie do Nieba?

Po części powyżej się już wypowiedziałam. Odnośnie ostatniego pytania, tylko Pan Bóg to osądza, znał intencje, czasy, etc ...

Euzebiusz z Cezarei żył w początkach chrześcijaństwa, podsumował trzy jego wieki, powyżej podałam link do Audiencji generalnej z 13 czerwca 2007 papieża Benedykta XVI i jak najbardziej Kościół wydaje jego dzieła, jako główne źródło wiedzy o pierwszych stuleciach chrześcijaństwa.

Z katechezy Benedykta XVI:
[link widoczny dla zalogowanych]

"Jako uczony słynął z pracowitości. W swych rozlicznych dziełach zamierzał rozważyć i podsumować trzy stulecia chrześcijaństwa — w których doświadczało ono prześladowań — obficie korzystając ze źródeł chrześcijańskich i pogańskich, zachowanych przede wszystkim w wielkiej bibliotece w Cezarei. Tak więc, pomimo obiektywnej wartości jego dzieł apologetycznych, egzegetycznych i doktrynalnych, wiekopomną sławę zawdzięcza Euzebiusz przede wszystkim dziesięciu księgom swej Historii kościelnej. Jako pierwszy spisał dzieje Kościoła, a jego dzieło wciąż zachowuje istotne znaczenie ze względu na źródła, które Euzebiusz udostępnił nam na zawsze. Dzięki swej Historii ocalił od niechybnego zapomnienia wiele wydarzeń, postaci i dzieł literatury starożytnego Kościoła. Jest to zatem główne źródło wiedzy o pierwszych stuleciach chrześcijaństwa."

Nie wiem co Pani myśli pisząc: " - Czy pisma Euzebiusza zaliczają się do tradycji, ..."

W innym miejscu Benedykt XVI mówi:
"Dzieło Euzebiusza obejmuje zatem różne dziedziny: sukcesję apostołów, jak i strukturę Kościoła, głoszenie orędzia, błędy, prześladowanie przez pogan i wielkie świadectwa, które są światłem tych dziejów."

Czyli tak bezkrytycznie Kościół wszystkiego nie przyjmuje. Wiele się wtedy działo, były kolejne Sobory, na których rozstrzygano kwestie doktrynalne, niezmienne i obowiązujące. Później mamy św. Tomasza z Akwinu nazwanego księciem Filozofii i Teologii katolickiej, a przez Papieża św. Piusa V nazwany Doktorem Anielskim i otrzymał od Kościoła Świętego oficjalny tytuł Doktora Powszechnego, z racji niezrównanej mądrości teologicznej i filozoficznej. Mamy jego Summę teologiczną na której opiera się nauczanie Kościoła.

M.in. pewne wiadomości można przeczytać tu:
(...)
http://www.traditia.fora.pl/swieci-i-blogoslawieni,64/sw-tomasz-z-akwinu,2296.html

C.d.n.

Tomasz z Akwinu, Suma teologiczna, IIa IIae, q. 64, art. 5:

"(...) Nie wolno także popełnić samobójstwa kobiecie, by uniknąć zgwałcenia, bo nie należy popełniać większej zbrodni, jaką jest samobójstwo, celem uniknięcia mniejszego zła bliźniego, gdyż zgwałcenie kobiety bez jej przyzwolenia nie jest z jej strony występkiem, skoro ciało bez zgody woli nie może ulec skażeniu grzechu, jak powiedziała św. Łucja. Wiadomo zaś, że porubstwo czy cudzołóstwo jest mniejszym grzechem, niżeli zabójstwo człowieka, a zwłaszcza aniżeli samobójstwo, które jest najcięższym grzechem z tego względu, iż szkodzi sobie samemu, siebie zaś należy miłować najbardziej. Jest to równocześnie grzech najniebezpieczniejszy, gdyż nie pozostawia czasu na pokutę.

Nikomu też nie wolno zabić siebie samego z obawy przyzwolenia na grzech. Nie należy bowiem czynić zła dla zdobycia dobra lub uniknięcia innego zła, zwłaszcza mniejszego i niepewnego. Otóż nie ma pewności, że ktoś przyzwoli na grzech w przyszłości, gdyż Pan Bóg może każdego człowieka ustrzec od grzechu bez względu na to jakie by go napastowały pokusy.(...)"

Więcej:

SUMA TEOLOGICZNA - Tom 18
ZAGADNIENIE 64
O ZABÓJSTWIE
Artykuł 5
CZY WOLNO ZABIĆ SIEBIE SAMEGO ?

[link widoczny dla zalogowanych]

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Przepraszam za poprzednią niegrzeczność. Nie miałam pojęcia że administrują tę stronę osoby duchowne. Czy duchowne czy nie, jest to i tak miłe chrześcijańskie powitanie. Dziękuję za obszerną odpowiedz. Zadowoliła mnie w zupełńości i znalazłam w niej czego szukałam.

Jeśli chodzi o pytanie czy pisma Euzebiusza zaliczane są do tradycji, chodziło mi czy są autorytatywne? Wiem, że Euzebiusz opisywał różne błędy i herezje ale w książce stanowczo i wyraznie je potępia, naukę Kościoła Katolickiego opisuje natomiast jaką tę jedyną i prawdziwą. Dlatego ważne jest dla mnie czy jego zdanie ma jakąś wartość teologiczną? Czy brać je do serca czy zignorować?

Yanick napisał:

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Na wieki wieków. Amen!

Yanick napisał:

Dziękuję za obszerną odpowiedz. Zadowoliła mnie w zupełńości i znalazłam w niej czego szukałam.

Cieszę się, że mogłam pomóc.

Yanick napisał:

Jeśli chodzi o pytanie czy pisma Euzebiusza zaliczane są do tradycji, chodziło mi czy są autorytatywne? Wiem, że Euzebiusz opisywał różne błędy i herezje ale w książce stanowczo i wyraznie je potępia, naukę Kościoła Katolickiego opisuje natomiast jaką tę jedyną i prawdziwą. Dlatego ważne jest dla mnie czy jego zdanie ma jakąś wartość teologiczną? Czy brać je do serca czy zignorować?

Myślę, że z powyższych moich wypowiedzi wyczytała Pani odpowiedź. I na zakończenie jedna wypowiedź:

"Czym jest Tradycja? Wydaje mi się, że często słowo to jest nienajlepiej rozumiane. Zrównuje się je z "tradycjami", jakie istnieją w grupach zawodowych, w rodzinach, w życiu obywatelskim: "wiecha", przytwierdzana do dachu domu, kiedy położy się ostatnią dachówkę, wstążka, przecinana przecinana przy odsłanianiu pomnika itp.

Nie o tym mówię; Tradycja nie składa się ze zwyczajów odziedziczonych po przeszłości i zachowywanych ze względu na wierność dla niej, choćby już nie miały wyraźnego uzasadnienia.
Tradycję definiuje się jako "Depozyt Wiary przekazywany w ciągu wieków przez Magisterium".
Depozyt ten został nam dany przez Objawienie, to znaczy Słowo Boże, powierzone apostołom i niezawodnie przekazywane przez ich następców.
(...)
Aby zniszczyć Tradycję, zestawia się ją z Pismem Św., na sposób protestancki, twierdząc, iż jedyną księgą, która się liczy jest Ewangelia. Ale Tradycja była przed Ewangelią!"

Abp M. Lefebvre: "List do zagubionych katolików"